ایران - زیبا ترین وطنم درآتش می سوزد...!

و اینک ای ایران من ، ای خاکت سرمه چشمان من ...!من برایت می سرایم ازهمه دردها ، از دوری تو، وغربت من، ازخونهایی که زمین ترا لاله گون کرده است ، از زخم هایی که برتن رنجورت رفته است،از زندان وزنجیر،از داروشکنجه ، ازعشق تو که من لبریزم ، آری میخواهم برایت بسرایم از آنچه که بود،از انچه که رفت ، وازآنچه که خواهد شد! 

یادم هست وقتی که بچه بودم بهار که می شد تمام وجودت سبزوسرخ وسفید بود چون نوعروسان درمیان دشت ها می رقصید گل های شقایق تو،ومن درمیان شقایق ها یت گم میشدم ، ومادرم که صدایم می کرد ، وسط شقایقایت پنها ن می شدم ! راستی تو چقدر زیبا بودی و زیبا هستی ، هنوز من چهره سرخ و سفید و سبزترا در قلبم به امانت دارم ، هنوز هنگام شب ها با تواهنگ لالایی مادرم که از عشق تو می گفت بخواب می روم ، ایران من ، ای زیبا ترین گردنبدبر گردن من ، ای الماس سفید من که درمیان بیابانها، درمیان تاریکی ها ، درمیان غربت ...حتی وقتی که تنها بودم تو همراه من بودی ؟ و دانه های الماس ترا یکی یکی می شماردم ، ای نازنین پرستوی عاشق من ! تورا ققنوس وار...دوباره ازمیان آتش ظلمت آخوندها شعله ورخواهم کرد، دوباره زندگی را با تو آغازخواهم کرد ، دوباره می سرایم ترا ، دوباره جاده هایت را با اشک چشمانم ابپاشی خواهم کرد ، با گیسوانم جاده هایت را جارو خواهم کرد ! ، دوباره خودم را عاشق تراز پیش برایت می آرایم ، ای همیشه در قلب من حاضر....من ترا اینگونه میخواهم . واینک برای ملاقات تو انچنان مشتاقم که یعقوب برای دیدار یوسف است !!

ایران من ، ای ققنوس سوخته درآتش ...

             

خط الموت علی ولد آدم مخط القلاده علی جید الفتاه، و ما اولهنی الی اسلافی اشتیاق یعقوب الی یوسف 

«مرگ بر اولاد آدم لازم گشته هم‌چنان که گردنبند برای نوعروس، من برای ملاقات اجداد پاکم چنان مشتاقم که یعقوب برای دیدار یوسف...» واینک برایت می سرایم ... ای صبح من ...ای حرف اخرمن 

توبغض بادکردة یک شروع تازه هستی 
توبرای من یک سپیده درزیر ابر یا یک خورشید درخشانی 

پس نمایان شو...ای خورشید پنهان من 

از زیر ابرها بیرون بیا ...ای همه گرمای تن من 

اینک کودکان تو در انتظار دیدنت ترا در رویا ی یک پرنده درقفس می نگارند !
ایران من ...ای زیبا ترین رویای من ...ای پری  گم شده  زیبای من
آرزوی دیدنش، حرمت عشق من است 
وحشت نبودنش، شکست عشق من است